Ayakkabı tamirciliği teknolojiye karşı emek mücadelesi veriyor

Manisalı ayakkabı tamircisi, unutulmaya yüz tutan mesleğini terk etmeyerek teknolojiye karşı emek mücadelesi veriyor. Ayakkabı tamircisi Murat Uçar, derme çatma barakada ayakkabı tamiri yaparak hem mesleğini temsil ediyor hem de evini geçindiriyor.
Gelişen teknolojiyle birlikte hem ürün yelpazesinin genişlemesi hem de her kaliteden ayakkabının piyasada yer alması ayakkabı tamirciliğini de yok etmeye başladı. Son dönemlerde yok olmaya yüz tutan birçok meslek gibi ayakkabı tamirciliği de teknolojiye yenik düşerek, unutulmaya başlandı. Manisa’nın Yunusemre ilçesinde ayakkabı imalatında çalışan iki çocuk babası Murat Uçar, sektörün bitme noktasına gelmesiyle birlikte ilk başta mesleğini terk etmek zorunda kaldı. Daha sonra ayakkabı boyacılığı yapan Uçar, kendisine gelen talepler üzerine mesleğine yeniden dönerek derme çatma bir barakada ayakkabı tamiri yapmaya başladı. Hem teknolojiye direnen hem de mesleğini sürdüren Uçar, tahtadan yapılmış barakada ekmek mücadelesi veriyor.
İlçenin tek ayakkabı tamircisi Uçar, kazancının iyi olmadığını fakat yetindiğini belirterek, “Ben aslında imalatçıydım. İmalatçılık sektörü çöktüğü için kendimi böyle bir işe attım. İlk önce kahve köşesinde ayakkabı boyarken tamirler gelmeye başladı. Kendime küçük bir kulübe yaptım. Daha sonra biraz daha büyüttüm. Şuan bu haliyle devam ediyorum. Eskiden çıraklık zamanlarında haftalığım çok yüksek gelirdi. Şuan ise ayakkabı sektörü tamamen bitmiş. Şuan ayakkabılar plastik oldu. Eskiden deriydi, köseliydi, hep değerli malzemelerden yapılıyordu ve işçilikte daha değerli kılınıyordu. Plastikten ayakkabı, lastikten taban, Çin malı mamuller, artık imalat diye bir şey kalmadı. Ben de eski ayakkabı tamirciliği yapıyorum. Her gün müşterilerim geliyor. Akmasa da damlıyor. Ekmek param çıkıyor ama çokta ağım şahım bir kazancım yok” dedi.
Başka çaresi olmadığını sağlıklı olduğu sürece de mesleğini sürdüreceğini dile getiren Uçar, “Ben genelde müşterilerin ayakkabılarını tamir ederken profesyonelce ediyorum. İmalattan geldiğim için eskicilik bize biraz daha basit geliyor. Müşterilerin de inanamayacağı bir şekilde ayakkabılarını tamir ediyorum. Fiyatı söylemeye çekiniyorum. Çünkü millette para yok. Örneğin benim tamir ettiğim ayakkabının fiyatı 25 liraysa bunu müşteriye diyemiyorum. Sizce ne kadar tutar diyorum. Bana 10 lira ya da 15 lira dediklerinde tamam fiyatı o diyorum. Fiyatı söyleyemiyorum. Zor oluyor. Kışın soğuk oluyor ama yoktan iyidir. Sağlığım el verdiğince sürdüreceğim. Başka çarem yok. Meslek içimize de işledi. İnsanlara hizmet etmeye devam edeceğiz” diye konuştu.